Algemene politieke beschouwingen 2025

Bijdrage Juliet Broersen

Voorzitter,

Afgelopen week spraken we over het tekort aan opvangplekken voor Oekraïense vluchtelingen. We zagen dit weekend de zorgen van Palestijnen over hun dierbaren in Gaza. En gister herdacht de Joodse gemeenschap de gruwelijkheden van 7 oktober.

Of je het nu wil, of niet: In Amsterdam is de hele wereld voelbaar. Van Amsterdammers die hier al generaties wonen, tot nieuwe Amsterdammers die hier hun plek vinden. Met de 186 nationaliteiten die onze stad rijk is, raken internationale gebeurtenissen ons dagelijks. Oorlog en mensenrechtenschendingen ver van hier, hebben directe gevolgen voor ons dagelijks leven, voor onze veiligheid en onze samenleving. Zo spelen grote wereldvraagstukken zich af op straatniveau in Amsterdam. De internationale politiek is hier nooit ver weg.

Tegelijkertijd dragen de keuzes die wij hier maken, ook bij aan de wereld daarbuiten. Daarom is het aan ons om verbinding, nuance en medemenselijkheid te laten zien. Voor een politiek die de blik naar buiten richt, maar stevig staat in de stad, die hoop en oplossingen biedt voor de toekomst.

Want voorzitter, die lichtpuntjes die zijn er. We zien het dichtbij in Amsterdam Zuidoost, waar jongeren in de K-buurt meebeslissen over de toekomst van hun wijk. Of verder weg in Parijs, waar de democratie vernieuwd wordt met participatief begroten. Wij halen díé ideeën naar Amsterdam, en onze eigen ideeën brengen we naar Europa. Alleen zo tackelen we de uitdagingen van toekomstige generaties.

Want dat is hard nodig. Er zit een nieuwe generatie in onze schoolbanken die niet blind is voor wat er op dit moment allemaal gebeurt in de wereld. Ik spreek jongeren die aangeven somber te zijn, moedeloos van het geweld in de wereld, en gewend aan de politieke chaos in Den Haag. En neem het ze eens kwalijk?

Die nieuwe generatie heeft amper vertrouwen in ons, de politiek. En zo groeit er weer een generatie op van wie we de stem niet horen. De vicieuze cirkel creëert zichzelf: jongeren stemmen niet, hun stem weegt niet mee, en de politiek blijft ver weg. Zo raakt de democratie haar eigen toekomst kwijt.

We moeten beter ons best doen, als stad. Ten eerste door die stem serieus te nemen. En ons te realiseren: Jongeren die vroeg leren stemmen, nemen later vaker deel aan verkiezingen. Dus wat ons betreft investeren we daar waar het veel zin heeft. Op een manier waarop we politiek puur en alleen over de inhoud laten gaan. Door ons te focussen op stadsdelen waar de opkomst het laagst is. Door de stem van jongeren expliciet mee te nemen in onze plannen.

Daarom nemen wij als Volt het initiatief om de stem van de toekomst te laten horen bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen. Door op scholen in Nieuw-West, Zuidoost en Noord jongeren op thema’s te laten stemmen die hen direct raken: wonen, klimaat, veiligheid, cultuur. Geen zorgen voor de VVD, stellingen worden neutraal geformuleerd, los van partijpolitiek. Zo kunnen jongeren delen wat ze belangrijk vinden voor de stad. Hun stem laten horen. En ik hoop dat het gesprek over de belangen voor de stad verder reikt dan alleen het themastem-hokje op school. Het liefst van de klas naar de huiskamer.

Investeren in jongeren is investeren in een sterke democratie. Frisse perspectieven en ideeën die wij hard nodig hebben om de uitdagingen van vandaag en morgen aan te pakken. En dan is het aan de nieuwe coalitie om deze stem nadrukkelijk een plek te geven in het coalitieakkoord. Volt zal hier in ieder geval op toezien. Want laten we eerlijk zijn: deze generatie heeft het langst te maken met de gevolgen van de besluiten die wij vandaag de dag nemen.

En dat brengt me bij een dak boven je hoofd. 18- tot 24-jarigen vertrekken vaker uit de stad. En nauwelijks komen er nog jongeren naar Amsterdam.

Hoe kan Amsterdam toekomstgericht zijn als de jongeren die haar toekomst zijn, hier geen plek meer hebben? Wij vragen ons af of we wel bouwen voor de toekomstige generatie. Als jongeren vertrekken en jonge werkenden de stad niet meer kunnen betalen, bouwen we dan nog wel aan de toekomst van Amsterdam?

Daarom dienen we vandaag samen met het lid Hofland en anderen een amendement in dat zorgt voor een impuls voor studentenhuisvesting. Al bijna vier jaar vragen wij hier aandacht voor, dit is een mooie start. Want als we willen dat jongeren in Amsterdam kunnen studeren, werken en blijven, dan moeten we ook de ruimte scheppen om hier te wonen.

Tot slot wil ik het hebben over iets wat ons als Amsterdammers juist bindt: de gezamenlijke frustratie van velen; overtoerisme. En ook ik voel die ergernis. Niemand wordt blij van een binnenstad die meer op een pretpark dan op onze grachten lijkt. De afgelopen jaren is dit onderwerp geregeld ter sprake gekomen. En ondanks verschillende inspanningen, heeft het nog weinig effect. De toeristendruk blijft onverminderd hoog. Wat ons betreft, is het dan ook tijd voor zwaarder geschut. Niet afwachten, maar aanpakken.

We moeten daarom beginnen met het meerjarig verhogen van de toeristenbelasting. Het zorgt voor meer financiële middelen om de leefbaarheid van de stad te verbeteren, het brengt perspectief en rust in de discussie en bijeffect is ook nog eens dat het zorgt voor minder toeristische druk. Dankzij een voorspelbare, stapsgewijze en meerjarige verhoging behouden we controle, weet iedereen waar die aan toe is en creëren we ruimte om de opbrengsten te investeren in het gezamenlijk verbeteren van de stad.

Voorzitter, dit moment vraagt om een politiek die verder kijkt dan vandaag of de volgende verkiezingen. Politiek die begrijpt dat wat er ergens anders gebeurt, ook hier voelbaar is, in onze buurten, op onze pleinen, in onze gesprekken met elkaar.

Voorzitter, ook als de druk van de wereld soms te groot lijkt, of de golf van haat de lichtpuntjes dreigt te overspoelen, is er altijd de mogelijkheid om lokaal het verschil te maken. Met elkaar: met de jongeren die de toekomst dragen, met de nieuwe Amsterdammers die hier hun plek vinden, en met alle Amsterdammers die de stad maken tot wat zij is.