De wind giert tussen de gebouwen, regen slaat tegen de gevels. De meeste Rotterdammers trekken de deur dicht, zetten een pot thee en kijken op Buienradar of het nog lang gaat duren. Maar voor wie op straat leeft, betekent zo’n weerwaarschuwing van het KNMI iets heel anders: zoeken naar beschutting, zorgen dat je slaapzak droog blijft, hopen dat je vannacht niet ziek wordt.

De Rotterdamse horeca en nachtcultuur zorgen voor levendigheid, werkgelegenheid en sociale verbinding. Op het Stadhuis is al uitgebreid stilgestaan bij de waarde van deze sector, en terecht. Positieve ontwikkelingen, zoals de succesvolle terugkeer van de nachtbus en ons voorstel om horecastraten autovrij te maken, laten zien dat we stappen zetten in de goede richting. Toch zijn er ook zorgen.

De Rotterdamse haven staat op een kruispunt. Waar de wereld worstelt met klimaatverandering en geopolitieke spanningen, dreigt onze economische motor stil te vallen.

Loop door Rotterdam en je voelt het: de stad staat voor grote keuzes. Straten waar auto’s de sfeer en gezondheid verstoren. De haven die twijfelt tussen oude industrie en een groene toekomst. Buurten die wel wat extra bomen kunnen gebruiken. Het zijn keuzes die bepalen hoe Rotterdam er over tien, twintig of vijftig jaar uitziet.

Rotterdam staat voor een belangrijke uitdaging: het ombouwen van een stad die na de oorlog is ontworpen voor de auto naar een stad waar de mens centraal staat. In onze straten strijden auto’s, fietsers, voetgangers en het openbaar vervoer om de schaarse ruimte. Het is daarom belangrijk dat er keuzes worden gemaakt waar de inwoners het meeste baat bij hebben.

Het collegejaar is alweer enige tijd begonnen en daarmee ook de zoektocht van duizenden studenten naar een betaalbare kamer in Rotterdam. Helaas blijkt die zoektocht vaak uitzichtloos. Verhalen over maandenlang wonen in een hostel, uitwijken naar andere steden of torenhoge huurprijzen voor piepkleine kamers zijn geen uitzondering. Studeren wordt zo voor velen een onhaalbare droom.