Volt Den Haag op bezoek bij Stichting Vluchtelingenkind

Stichting Het Vluchtelingenkind vangt kinderen op die zich in een langdurige wachtstand bevinden. En hier gebeurt iets bijzonders. Er wordt niet alleen gezorgd voor opvang, maar ook voor ontwikkeling en zelfredzaamheid. Kinderen leren koken, krijgen taallessen en worden via kunst en cultuur geholpen bij het verwerken van trauma’s. De stichting zorgt ervoor dat deze jongeren bezig worden gehouden in een fase waarin ze vaak simpelweg moeten wachten — op een verblijfsvergunning, op een plek op school, op duidelijkheid.

Maar de uitdagingen zijn groot. Omdat het COA de opvang verzorgt, voelt de gemeente Den Haag zich niet verantwoordelijk voor aanvullende zorg of activiteiten voor deze jongeren. Er is simpelweg geen potje voor.Toch weet de stichting, gesteund door onder meer de islamitische gemeenschap en kerkgemeenschappen, een veilige en stimulerende omgeving te creëren. Er is een duidelijke behoefte aan leerwerktrajecten, langdurige dagstructuur en professionele begeleiding.

En ondanks dat, groeit Stichting Het Vluchtelingenkind gestaag. Ze breiden uit naar plaatsen als Wassenaar en Leidschendam, waar nu proefprojecten lopen. De stichting ontwikkelt een soort blauwdruk: een praktische gids voor hoe je effectief met deze jongeren omgaat. Daarbij hoort niet alleen begeleiding, maar ook het opbouwen van een netwerk, het bieden van een veilige omgeving, en het creëren van perspectief.

Toch zijn er nog veel knelpunten. De gemeenteraad is nauwelijks betrokken. Communicatie met de wijkbewoners — essentieel om draagvlak te creëren is vanuit de gemeente minimaal, zodat de buurt niet weet met wie ze te maken hebben. Romy Zijlstra, de oprichter, staat bij wijze van spreken op een zeepkist om de buurt mee te nemen in het verhaal. Maar een structureel team vanuit de gemeente of de overheid die dit doet, is noodzakelijk.

Volt Den Haag ziet hierin een belangrijke verantwoordelijkheid voor de politiek. Stichting Het Vluchtelingenkind ontwikkelt op eigen initiatief een blauwdruk voor de opvang en begeleiding van jonge vluchtelingen. Wij vinden dat de gemeente Den Haag deze aanpak moet ondersteunen, uitbreiden en opnemen in beleid. Kinderen mogen geen politieke bijzaak zijn. Zij verdienen een plek waar ze zich kunnen ontwikkelen, zich veilig voelen en kind kunnen zijn.

Volt Den Haag blijft in gesprek met initiatieven zoals deze, wil je een keer mee? Laat het ons weten

ENGLISH

Last month, Volt The Hague paid a visit to Stichting Het Vluchtelingenkind.

We spoke about the situation of refugee children in our city. A lot of good work is being done, but there is a lack of structural support. And there is far too little public awareness.

Stichting Het Vluchtelingenkind supports children who are stuck in a prolonged waiting phase. And what happens here is remarkable. The foundation offers not just shelter, but also opportunities for development and self-reliance. Children learn to cook, receive language lessons, and are helped to process trauma through art and culture. The foundation ensures these young people stay engaged during a period of waiting for a residence permit, a place at school, or simply for clarity.

But the challenges are significant. Because the national COA agency provides housing, the Municipality of The Hague does not feel responsible for offering additional care or activities for these children. There is simply no dedicated budget. Still, the foundation — supported by, among others, the Islamic community and local churches — manages to create a safe and stimulating environment. There is a clear need for long-term learning-work trajectories, structured daily routines, and professional guidance.

And yet, Stichting Het Vluchtelingenkind continues to grow. They are expanding into places like Wassenaar and Leidschendam, where pilot projects are now underway. The foundation is developing a kind of blueprint — a practical guide for how to work effectively with these young people. This includes not only proper guidance but also building networks, providing a safe environment, and offering perspective.

There are still major obstacles. The city council is barely involved. Communication with residents, essential for creating public support, is minimal from the municipality’s side, leaving neighborhoods unaware of who these children are. Romy Zijlstra, the founder, is metaphorically standing on a soapbox trying to bring the community into the story. But what’s truly needed is a structural team from the municipality or national government to take on this role.

Volt The Hague sees this as a political responsibility. Stichting Het Vluchtelingenkind is independently developing a blueprint for the reception and guidance of young refugees. We believe the Municipality of The Hague should support this approach, scale it up, and incorporate it into official policy. Children should never be a political afterthought. They deserve a place where they can develop, feel safe, and simply be children.

Volt The Hague remains in close contact with initiatives like this one. Want to join us next time? Let us know!