Kinderpardon: Eduard Disch beëindigt hongerstaking, strijd gaat door
Een rapportage van het Jeugdjournaal over het oppakken en in de cel zetten van de familie Babayants, een gezin uit Oezbekistan met vier kinderen dat al tien jaar in Nederland woont, maakte Eduard Disch zo boos dat hij 30 dagen voor de voordeur van het hoofdkantoor van de IND in Den Haag zat. Zonder te eten!
Zo’n hongerstaking vraagt enorm veel toewijding van deze Maastrichtse heer van 79. Gelukkig waren er veel vrijwilligers uit de omgeving van Den Haag die hem een handje hielpen. Ook veel Volt-leden waren hierbij betrokken. Zo kon hij slapen bij Volt-lid Jochem en kwamen geregeld Volt-leden bij Eduards tentje voor Rijnstraat 8 langs om met hem te praten. Vooral die ontmoetingen vond Eduard bijzonder en hij noteerde ze allemaal als herinneringen in zijn aantekeningenboekje. Het was fantastisch om te zien hoeveel energie dat gaf aan Eduard én aan de mensen die hem bezochten.
De rechter oordeelde op maandag 15 juli dat de familie voorlopig in Nederland mag blijven in afwachting van een beslissing op hun bezwaar. Ondanks dat het gezin vrij is, besloot Eduard nog niet te stoppen met zijn hongerstaking. Hij wilde aandacht blijven vragen voor de honderden kinderen die elke dag in angst en onzekerheid leven, hoewel ze al langer dan vijf jaar in Nederland wonen. Hoe Nederlands deze kinderen zich ook voelen, ze hebben nog steeds geen verblijfsvergunning en leven dagelijks met de dreiging van uitzetting naar een land dat ze nauwelijks kennen. Dit is schadelijk voor kinderen en bedreigt hun ontwikkeling.
Na een maand besloot Eduard uiteindelijk om zijn hongerstaking te beëindigen, op advies van zijn huisarts. Hij gaat nu aansterken en zal over een paar weken opnieuw actievoeren, dit keer bij het ministerie van Asiel en Migratie, waar hij van plan is te waken.
Ondertussen blijft de roep om een nieuw kinderpardon groeien. Op 10 augustus vond er een demonstratie plaats op de Koekamp in Den Haag, waar bewoners van verschillende asielzoekerscentra samenkwamen om te pleiten voor een toekomst in Nederland. Tientallen kinderen vertelden over hun leven in Nederland en hun angst voor uitzetting. Met borden en spandoeken maakten ze duidelijk dat ze recht hebben op een veilig thuis.
Wil je ook je steun betuigen? Teken dan de petitie voor een kinderpardon en help mee om deze kinderen een toekomst te geven in het land dat ze hun thuis noemen.