Een dag van solidariteit: protest voor Oekraïne in het Moreelsepark

De middag begint met een ontroerende uitvoering van het Oekraïense volkslied door een vrouwengroep in traditionele kleding. Hun stemmen vullen de lucht, de aanwezigen luisteren in stilte, geraakt door de emotie in de muziek. Na de laatste noot volgt een minuut stilte. Een moment van bezinning en eerbetoon aan de slachtoffers van de oorlog. De stilte is voelbaar, een gedeeld verdriet en eenheid onder de menigte.

Vervolgens neemt Reinier van Lanschot, Europees parlementariër voor Volt, het woord. Zijn boodschap is duidelijk: Europa heeft te lang stilgestaan en te weinig gedaan voor Oekraïne. Hij roept op tot actie en benadrukt dat de EU meer moet doen om Oekraïne te ondersteunen. "We moeten de bevroren Russische tegoeden gebruiken en investeren in de Oekraïense defensie-industrie," vertelt hij mij nadien. 

Na Reinier neemt Brigitte van den Berg, Europees parlementariër voor D66, de microfoon. Ze bedankt de aanwezigen, vooral degenen met familie in Oekraïne. "Uw strijd is onze strijd, uw pijn is onze pijn.” Brigitte spreekt over de noodzaak om populistische verdeeldheid tegen te gaan en te vechten voor een verenigd Europa. Haar toespraak is gepassioneerd en oprecht, en wordt ontvangen met een warm applaus.

Na nog een prachtig optreden van een koor dat Oekraïense volksliederen zingt terwijl sommige aanwezigen in het publiek zachtjes mee neuriën, is het de beurt aan de laatste spreker voor de mars door de stad. Mariam Lambert spreekt namens dee Emile Foundation, een organisatie die zich inzet voor het redden van ontvoerde kinderen van de Oleszki-school in Oekraïne, een school voor kinderen met een verstandelijke beperking. Drie jaar geleden, aan het begin van de oorlog, is de Oleszki-school bezet door het Russische leger en zijn de kinderen in de maanden erna meegenomen naar Rusland. Haar verhaal is persoonlijk en aangrijpend. Miriam vertelt over haar ervaringen in Oekraïne, over de verschrikkingen die ze heeft gezien en de hulp die haar organisatie daar biedt. "We moeten de kinderen helpen die door de oorlog zijn getroffen," zegt ze. Haar woorden raken duidelijk de harten van de aanwezigen. De verhalen van moed en veerkracht onderstrepen de urgentie van de situatie. Yana Rudenko, de moeder van één van de ontvoerde kinderen, die samen met de Emile Foundation naar Nederland is gereisd, vertelt met een brok in haar keel over haar ontvoerde zoon. Yana vertelt over haar gehandicapte zoon die drie jaar geleden is ontvoerd naar Russisch bezet gebied. Hoe ze haar zoon mist, dat ze niet weet waar hij is en welke grote zorgen ze heeft over zijn gezondheid, omdat hij door zijn beperking 24 uur per dag medische aandacht nodig heeft. Ze weet niet of haar zoon nog in leven is.

Na de speeches begint de menigte aan een protestmars door de stad. De demonstranten lopen zij aan zij, hun borden en vlaggen hoog in de lucht. De sfeer is geladen met emotie en vastberadenheid. Bij terugkomst in het Moreelsepark zijn er weer sprekers en liederen. Zo spreekt onder Andrew Siromakha, een militair die een arm en een been is verloren op het Oekraïense slagveld en die nu vanuit Utrecht een bijdrage levert aan de strijd in Oekraïene en nadenkt over de wederopbouw van Oekraïne na de oorlog. 

Het programma wordt afgesloten met prachtige Oekraïense liederen. Na afloop is er nog de gelegenheid om samen na te praten en nog wat te drinken.

Het protest in het Moreelsepark was meer dan een bijeenkomst; het was een manifestatie van solidariteit en een oproep tot actie. Nederlanders en Oekraïners, verenigd in hun steun voor Oekraïne. Het was een dag die de kracht van gemeenschap en de noodzaak van internationale steun benadrukte.