5. Martijn Hagoort

Biografie

Ik ben Martijn Hagoort, 32 jaar. Ik woon met mijn vrouw en vier (bonus)kinderen in Den Haag en werk bij het Ministerie van Justitie en Veiligheid. Na mijn studie aan Amsterdam University College, Boston College en King’s College London ben ik gaan werken bij de Rijksoverheid. Als Rijkstrainee begon ik bij het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties. Vervolgens werkte ik bij het Ministerie van Defensie aan internationale militaire samenwerking. Ook werkte ik een aantal jaar met en voor de Caribische delen van het Koninkrijk.

In al mijn functies speelde de Europese Unie een grote rol. Ik heb gezien hoe belangrijk (internationale) samenwerking is en verbind graag de internationale invalshoek met nationale en lokale dossiers. Daarbij neem ik een brede blik mee met ruimte voor nuance. Ook in een hectische omgeving zoek ik de samenwerking op. Ik hoor graag andere geluiden en ga verbindend te werk.

Motivatie

Steeds vaker maak ik me zorgen over het politieke klimaat in Nederland, de manier waarop we met elkaar omgaan en het gebrek aan leiderschap en visie vanuit politiek Den Haag. Er wordt gedaan alsof problemen natuurverschijnselen zijn, waardoor verantwoordelijkheden afgeschoven kunnen worden en oplossingen vooruit worden geschoven. Ook is de overheid burgers als klanten gaan zien en niet meer als burger. Daarmee is de overheid vergeten dat burgers ook mensen zijn, is de menselijkheid uit het systeem geslopen en is het wantrouwen toegenomen. Ik wil daar verandering in brengen. Nederland heeft behoefte aan duidelijke, toekomstgerichte keuzes en een eerlijke uitleg die daarbij hoort. De politiek moet verwachtingen wekken die het kan waarmaken, geen beloftes doen die het niet kan nakomen en de menselijkheid terugbrengen. Een politiek zonder visie waait met alle winden mee en maakt de politiek en overheid onbetrouwbaar. Ik wil me hard maken voor een politiek met visie, een politiek die niet met alle winden meewaait en vertrouwen wekt. De politiek moet Nederlanders weer serieus nemen, burgers niet zien als klanten en lef hebben om uit te gaan van vertrouwen in plaats van wantrouwen. Daar wil ik aan werken.